پروتکل DHCP  يک پروتکل لايه برنامه است که به صورت خودکار آدرس IP و اطلاعات پيکربندي شبکه را به دستگاه‌هايي که به شبکه متصل مي‌شوند، اختصاص مي‌دهد.اين پروتکل مزاياي زيادي دارد، از جمله:

  • - تخصيص خودکار آدرس IP
  • - کاهش تداخل بين آدرس‌هاي IP
  • - پيکربندي قابل اعتماد و ايمن
  • - آسان کردن افزودن مشتريان جديد
  • - بدون تخصيص IP تکراري يا نامعتبر

- معايب پروتکل DHCP عبارتند از:

  • - عدم وجود IP دائمي براي مشتريان
  • - افزايش امکان حملات DHCP Spoofing
  • - نياز به سرور DHCP

 

- نحوه عملکرد پروتکل DHCP : 

پروتکل DHCP بر اساس مدل مشتري-سرور کار مي‌کند. سرور DHCP مجموعه‌اي از آدرس‌هاي IP و اطلاعات پيکربندي شبکه را ذخيره مي‌کند. وقتي دستگاهي به شبکه متصل مي‌شود، ابتدا يک درخواست DHCP ارسال مي‌کند. سرور DHCP درخواست را دريافت مي‌کند و يک پاسخ ارسال مي‌کند که شامل آدرس IP، اطلاعات پيکربندي شبکه و ساير اطلاعات مربوطه است. دستگاه سپس آدرس IP و اطلاعات پيکربندي را ذخيره مي‌کند و مي‌تواند شروع به برقراري ارتباط در شبکه کند.

سخن پاياني

پروتکل DHCP يکي از پروتکل‌هاي مهم در شبکه است که نقش کليدي در فرآيند اتصال سيستم به شبکه ايفا مي‌کند. استفاده از اين پروتکل مي‌تواند کار مديريت شبکه را آسان‌تر و ايمن‌تر کند.